ಕ್ಷಮಾಗುಣ

“ಯಾವುದೇ ಹಾನಿಗೀಡಾದರೂ ಕ್ಷಮಿಸಬೇಕು.” ಎಂದು ಮಹಾಭಾರತ ಹೇಳುತ್ತದೆ. “ಮನುಷ್ಯನು ಕ್ಷಮಾಶೀಲನಾದುದರಿಂದಲೇ ಮನುಷ್ಯ ಜಾತಿಯು ಮುಂದುವರಿದುಕೊಂಡು ಹೋಗುತ್ತಿರುವುದೆಂದು ಹೇಳುತ್ತಾರೆ. ಕ್ಷಮಾಗುಣವು ಪವಿತ್ರವಾದುದು; ಕ್ಷಮೆಯಿಂದಲೇ ವಿಶ್ವವು ಅಖಂಡವಾಗಿ ಉಳಿದಿರುವುದು. ಕ್ಷಮೆಯೇ ಶಕ್ತಿವಂತರ ಶಕ್ತಿ; ಕ್ಷಮೆಯೇ ತ್ಯಾಗ; ಕ್ಷಮೆಯು ಮನಸ್ಸಿನ ಶಾಂತಿ. ಕ್ಷಮೆ ಮತ್ತು ಸಾಧು ಸ್ವಭಾವ ಆತ್ಮಸಂಯಮಿಗಳ ಗುಣ. ಅವು ಶಾಶ್ವತ ಸದ್ಗುಣವನ್ನು ಪ್ರತಿನಿಧಿಸುತ್ತವೆ.” ಒಬ್ಬ ವ್ಯಕ್ತಿಯು ತಪ್ಪು ಮಾಡಿದಾಗ ಎಷ್ಟು ಸುಲಭವಾಗಿ ತನ್ನನ್ನು ತಾನು ಕ್ಷಮಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾನೆ; ಅದೇ ಬೇರೊಬ್ಬರಿಂದ ತಪ್ಪಾದಾಗ, ಆತನ ತಕ್ಷಣದ ಪ್ರತಿಕ್ರಿಯೆಯು ತಪ್ಪಿತಸ್ಥನ ಬಗೆಗೆ ತೀರ್ಪುದಾಯಕ ಹಾಗೂ ಖಂಡನೀಯವಾಗಿರುತ್ತದೆ. ಬದಲಾಗಿ ನಿಷ್ಕಪಟ ಮನೋಭಾವದಿಂದ ನಿಮ್ಮನ್ನು ಆ ವ್ಯಕ್ತಿಯ ಸ್ಥಾನದಲ್ಲಿರಿಸಿ ಹಾಗೂ ಹೇಗೆ ನಿಮ್ಮನ್ನು, ನೀವು ಕ್ಷಮಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು ಇಷ್ಟಪಡುತ್ತೀರಿ ಎಂಬುದನ್ನು ಗಮನಿಸಿ. ಅಂತೆಯೇ ಪರರನ್ನೂ ಕ್ಷಿಪ್ರವಾಗಿ ಕ್ಷಮಿಸಲು ನಿಮಗೆ ಏಕೆ ಸಾಧ್ಯವಾಗಬಾರದು? ಜನರು ತಪ್ಪಿ ನಡೆಯಲು ಕಾರಣ ಕೇವಲ ದುಷ್ಟತನವೇನಲ್ಲ, ಬದಲಾಗಿ ಸರಿಯಾದ ವಿವೇಚನೆಯಿಲ್ಲದ ಅವರ ಮೌಢ್ಯತೆಯ ಸೆಳೆತ….ನೆನಪಿರಲಿ, ಪ್ರೀತಿ ಎಂತಹ ವ್ಯಕ್ತಿಯನ್ನೂ ಬದಲಾಯಿಸಬಲ್ಲದು. “ಅನಂತರ ಪೀಟರ್ ಆತನ ಬಳಿಗೆ ಬಂದು, ಪ್ರಭು, ನನ್ನ ಸೋದರ ನನಗೆ ಎಷ್ಟು ಸಾರಿ ಅನ್ಯಾಯ ಬಗೆಯಬಹುದು, ನಾನು ಎಷ್ಟು ಬಾರಿ ಅವನನ್ನು ಕ್ಷಮಿಸಬೇಕು: ಏಳು ಬಾರಿ ಕ್ಷಮಿಸಲೇ? ಎಂದು ಕೇಳಿದ. ಅದಕ್ಕೆ ಏಸು, ಏಳು ಬಾರಿ ಎಂದು ನಿನಗೆ ನಾನು ಹೇಳಲಿಲ್ಲ: ಏಳು ಎಪ್ಪತ್ತು ಬಾರಿ ಆಗುವಷ್ಟು ಸಾರಿ ಎಂದ.”ನಾನು ಈ ರಾಜಿಗೆ ಬಾರದ ಉಪದೇಶವನ್ನು ನನಗೆ ಮನವರಿಕೆ ಮಾಡಿಕೊಡಬೇಕೆಂದು ಪ್ರಾರ್ಥಿಸಿದೆ. “ಪ್ರಭುವೇ,” ನಾನು ಪ್ರತಿಭಟಿಸಿದೆ, “ಅದು ಹೇಗೆ ಸಾಧ್ಯ?” ಆ ದಿವ್ಯವಾಣಿಯು ಅಂತಿಮವಾಗಿ ಉತ್ತರಿಸಿದಾಗ, ಅದು ವಿನೀತಗೊಳಿಸುವ ಬೆಳಕಿನ ಮಹಾಪೂರವನ್ನು ತಂದಿತು: “ಎಲೋ ಮಾನವಾ, ನಿಮ್ಮಲ್ಲಿ ಒಬ್ಬೊಬ್ಬರನ್ನೂ ಎಷ್ಟು ಬಾರಿ ನಾನು ಪ್ರತಿದಿನವೂ ಮನ್ನಿಸಲಿ?” ಹೇಗೆ ಭಗವಂತನು ನಮ್ಮೆಲ್ಲಾ [ತಪ್ಪು] ಯೋಚನೆಗಳ ಅರಿವಿದ್ದರೂ ಸದಾ ನಮ್ಮನ್ನು ಕ್ಷಮಿಸುತ್ತಾನೋ, ಹಾಗೆಯೇ ಭಗವಂತನಲ್ಲಿ ಸಂಪೂರ್ಣವಾಗಿ ಶ್ರುತಿಗೂಡಿಕೊಂಡ ಪ್ರತೀ ವ್ಯಕ್ತಿಯೂ ಸ್ವಾಭಾವಿಕವಾಗಿ ತನ್ನಲ್ಲಿ ಅದೇ ಪ್ರೇಮವನ್ನು ಹೊಂದಿರುತ್ತಾನೆ. ಅದೆಷ್ಟೇ ಬಾರಿ ನೀವು ಕಪಾಳಕ್ಕೆ ಹೊಡೆಸಿಕೊಂಡರೂ, ಎಡೆಬಿಡದೆ ಒಳ್ಳೆಯದನ್ನೇ ಮಾಡುತ್ತಾ ಇರಿ. ಸಾವಿರಾರು ಜನರು ನಿಮ್ಮ ಪ್ರಯತ್ನವನ್ನು ಮೆಚ್ಚುತ್ತಾರೆ ಆದರೆ ಕೆಲವರು ಮೆಚ್ಚುವುದಿಲ್ಲ. ಅಂಥವರು ತಮ್ಮ ನಿರ್ದಯತೆಯಿಂದ ನಿಮ್ಮನ್ನು ಶಿಲುಬೆಗೇರಿಸಿದಾಗ, ನೀವು ಹೇಳಬೇಕು, “ತಂದೆಯೇ, ಅವರನ್ನು ಕ್ಷಮಿಸು, ಏಕೆಂದರೆ ಅವರಿಗೆ ತಾವೇನು ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದೇವೆಂದು ತಿಳಿಯದು.” ಮನಸ್ತಾಪಗಳನ್ನು ಬಗೆಹರಿಸುವುದನ್ನೂ ಒಳಗೊಂಡಂತೆ, ಭಗವಂತನನ್ನು ಮೆಚ್ಚಿಸುವ ಸಲುವಾಗಿ ಸತ್ಕರ್ಮವನ್ನು ಮುಂದುವರಿಸಿ. ಆದರೆ ನೀವು ಕಾಲ ಕಸವಾಗಬೇಡಿ ಅಥವಾ ದುಷ್ಟತನದೊಂದಿಗೆ ಸಹಕರಿಸಬೇಡಿ, ಆದರೆ ನಿಮ್ಮ ಹೃದಯದಲ್ಲಿ ಅವರ ಆತ್ಮಗಳನ್ನು ಅವರ ದುರ್ಮಾರ್ಗದ ನಡವಳಿಕೆಯಿಂದ ಪ್ರತ್ಯೇಕಿಸಿ ಹಾಗೂ ಪ್ರಾಮಾಣಿಕವಾಗಿ ಅವರನ್ನು ಪ್ರೀತಿಸಿ. ಇದರಿಂದ ಸ್ವಯಂ-ಪ್ರಭುತ್ವ— ಬೇರೆ ಯಾರಿಂದಲೂ ನಾಶ ಮಾಡಲು ಸಾಧ್ಯವಾಗದ ಆಂತರಿಕ ಶಾಂತಿ ನಿಮ್ಮದಾಗುತ್ತದೆ.